مثلِ همه
یکی‌شون آروم و کرخت قدم‌هاش رو برمیداره
هر از گاهی یه نگاه به پشت سرش میندازه
دومی با نگاهِ غرق تمنا ازش میخواد برگرده
اشک میزیزه.
مثلِ آرزو
آروم و کرخت قدم‌هاش رو برمیداره
هر از گاهی یه نگاه به پشت سرش میندازه
اشک میریزه
آخه ... پشتِ سرِ آرزو هیچ‌کس نیست.
آخ.
آخ.
2 نظر:
چه وبلاگ قشنگیه آرزو
خیلی روی تنهایی تاکید کردی توش! واقعا اینقدر مشکل ساز شده واست؟
ولی وب دوست داشتنی ایه
ممنون محمدرضا جان.شما لطف داری.یه آدم ِ تنها رو تنهایی تاکید داره همیشه ...
Post a Comment