حدِ "فان" وقتی "ن" به سمت "ک" میل میکند.
درباره من
آرزو هستم.
دخترکی که نه گیسوانش طلایی‌ست و نه گونه هایش سرخ.کسی که همیشه تنهاست.
شاید برای همین نامم آرزوست.می توانم همیشه آرزو باشم و آرزو بمانم ... برای همه.
و تنها باشم برای همیشه...
بايگانی وبلاگ
-
▼
2010
(94)
-
▼
November
(17)
- بر تنم بتاب...
- باس میشد یه فکری کرد به حالِ من
- سگ درد بگین بهش
- من در لباسِ تو...عزیزم...
- من چه دلتنگتم امروز
- وحی مُنزَل
- هوای جمعه چه ابری میشود گاهی
- باکره‌گی
- مَملکته داریم!؟
- آخه زشتی هم عادت میشه واسه آدم
- خرانِ سرانِ زندگی
- خودشیفته بودهگی
- مَملکته داریم!؟
- "ف" مثلِ ...!؟
- دنیایِ این شبهایِ ما!
- علم پیشرفت کرده لامصب
- بعدِ یه سال...
-
▼
November
(17)
برچسبها
لعنت به همه‌ی مخاطب‌های خاص
آنچه از یاد میرود یاد باد
دوسِت دارم
نیستی
واسه تو
واسه هیچکی
تنهام
شب
قائده گی
یه روز خوب می‌آد
تو
دلخوشي‌هات تو حلقم
سردمه
مملکته داریم؟
من و من
اراجیف
خُلم از بس
زر میزنم
من از دست خدا هم گله دارم
نات‌انی مور
این که آدما رفتنی‌ئن درد داره
همینطوری
انتظار بد ِ
به هیچ جام نیستی
دنیای این روزهای ما
کاش
باکره‌گی
ثبت در تاریخ
ریلکسیشن
من
چیزشعر
تو قلب‌می
جانا سخن از زبانِ تو می‌گویم
دوسم دارین؟ بغلم کنین گریه کنم
شب یلدا
همه جون و تنم یخه
0 نظر:
Post a Comment